Babalar...

Babalik ne zaman basliyor?
Bana göre babalik, annelikten daha gec basliyor... Annelik; daha ilk anlarda yüreginizi kipir kipir eden bir ruh haliyle sizi sarip sarmalarken, babalik ise daha bir ehli-keyf halinde gelisiyor...Öyleki baba olmak icin, öncelikle bebek dogmali, göz temasi kurmali, kucakta tasinmali, dokunmali, dillenip hece hece ba-ba demeli, elinden tutup yürütmeli, meli, mali kiplerinin dolup tastigi peyderpey bir ögrenme durumu...

Ne zaman bebeklik halinden cikiyor ve cocukluk hali basliyor, baba iste o zaman keyifli bir arkadas oluyor...Anne ise daha despot daha keyifsiz  ve daha uzak...Fizyolojik ihtiyaclarda ise annelik tartismasiz basrol oyuncu, evin herseyini organize eden tek elemani :(

*
Babalik cocuga göre:

• 3-15 yas arasinda: baba arkadas, anneyle arada tampon bölge ve en süper güc...
• 16-30 yas arasinda: babalik hayata dahil edilmeyen, despot, anlayissiz, yer yer korkulan güc...
• 30-45 yas arasinda: baba arkadas, anneyle iliskiyi toparlayan, vede naif bir güc...
• 45 yas sonrasi: baba torunlariyla cocuk gibi oynayan, cocuklariyla uzak oldugu her anin acisini cikarmaya calisan kayip güc...

Babalik bizim toplumda otoriter olmak, kral kesilmek ve sözünü tutturmaktir...Cocuklariyla cocuk olmayi beceremeyen babalik modeli hakimdir bizde...
Evladini uzaktan sevmektir babalik...
Babalik; kacirdigin, yasamadigin bir dolu andadir...Kisi cocuguna duygularini, babaligini, sevgisini iletemiyorsa, topluma dair yikici degerler sarip sarmaliyorsa kendini iste orada  baba sevgisi aramak bosunadir...

Neyse ki artik yukardaki baba modelleri pek revacta degil, babalik baska bir duygu halinde yasanmakta...
Evet; anne kadar cabuk gelismesede simdilerde babalik hali; yüksek duvarlari olmayan, yalin, yanyana, uzaksiz...
Sonuc olarak iyi bir baba-cocuk iliskisi demek, özgüveni yüksek, sosyal iliskilerde basarili, mutlu ve saglikli birey demek...

Babasi Arjin'le hep güzel bir bag kurdu...Dogumda yani basimdaydi, göbek bagini kesti; (inanilmaz ama yapti :/ ) kolik sancisindan bunaldigim anlarda hep kurtariciydi, Arjin'le oyunlar oynayan, konusan, meyveleri en cok O yedirendi, öyleki Arjin 10 aylikken 5 gün tek basina cocuk bakip, benim istanbulda kafami dinlememe firsat yaratandi...
Son birkac aydir sabahlari odamiza gelen Arjin benim yanima sokulmak yerine  babaya sokulan, onu koklayan, onu kiskanan, "anni gitsin, baba sen kal" diyen bir cocuk oldu...
Evet biz anneler, bebek hayatimiza girmese bile bir sekilde annelik hayalleriyle bile anneligi yasatmaktayiz. Annelik yasam boyu var olan ve ögreten birsey...
Oysa babalik böyle degil babalik hep bir ögrenme hali...