REYHANLI...
Ben Antakya/Hatay sehrini ilk gördügünde asik olanlardanim... Antakya'da Resim ögretmenligi okumak icin gidip asla dogdugu sehri özlemeyen biriydim... Öyle güzel, öyle büyülü, öyle miski-amber kokulu bir sehirdi ki seni mitolojinin icine atiyordu... Ben ilk kilise can sesini o sehirde duydum ve ilk o sehirde klise ile caminin ayni avluya acilan kapisini gördüm, dar sokaklarinda büyük kazanlarda kaynayan hirisiyi (yarma ve etle yapilan bir tür asure) törenlerle dagitmaya tanik oldum...
O sehirde ben gece saat kac olursa olsun bir kadin olarak sokaklara cikmanin özgürlügünü yasadim, o sehirde ben din,dil, irk ayrimi olmadan kardesligi gördüm, ülkemdeki kemiklesmis yapiya inat Antakya özerkligine sastim, büyülendim ve büyüdüm...
Yillar sonra o topraklara ait, orada dogup, büyümüs bir adama asik olup, evlendim... Ve böylece Antakya ile asla kopmaz baglarim var...
Bugünlerde emperyalist dünya düzenine inat, mitolojik güzelliklere sahip, yüzyillardir farkliliklarin mozaigi Antakya kan agliyor...
Ben bir insan, bir anne olarak UTANIYORUM bu yasananlardan ve bu kayitsizliktan... Son günlerde cocuguma sarilirken, ona masal anlatirken, onunla oyun oynarken, yemek yaparken hep bir parca ezik haldeyim ve darma-daginik!!!
Günlerdir uyuyamiyorum, orada olanlari burda birsey yapamadan izlemek beni paramparca ediyor... Bu da unutulacak, bu da Roboski ve digerleri gibi karanliga birakilacak.... Biz yine ayni sekilde yasayip gidicegiz, bir sonraki bomba patlayana dek!!!
YERLESME...
Acikcasi pazar gününe kadar sorundu bu bir türlü yerlesememe hali ama ülkemde gelisen o akil almaz, kanli Reyhanli olayindan sonra artik hicbir önemi yok bu yerlesememe halinin....
Evimizde olusan sorunlar daha cok binamizin teknik yapisindan kaynakli, biz ilk 1 hafta icinde yerlestik, alistik hatta öyle huzurlu bir yer ki yillar sonra kus sesleri duyuyorum tüm gün...
Yeni ev- yeni yasam...
Yenilik her daim iyidir, güzeldir... Ben bu evi zaten ilk gördügümde sevmistim, hos esim begenmemisti yüksek tavan degil diye hatta gecen gün evin hic bitmeyen teknik sorunlarindan öyle bikti ki hala gec degil, yeniden ev bakalim istersen dedi :(
Arjin ise bu yeni evde cok mutlu, odasini sevdi, balkona bayiliyor hatta sakin olan sokakta zevkle bisiklet dahi sürüyor... Yasli bir alman komsumuz ile samimi bile olduk, hatta evine ayak üstü gecip sohbet bile ettik Arjinle beraber :)
Biz bunlarla yogrulup giderken ve evimizde olmayan internet-tv yani tüm iletisim aglarindan uzakken, kurgusu daha basit daha gündelik kaygilarla oflayip-poflarken bir yerlerde "Anneler cocuklarini, cocuklar ise anne-babalarini kaybettiler"...
Biliyorum ki bugünlerde hepimizin günü gün degil...
Ve huzurlu, olaysiz, baris dolu yarinlar olsun tüm Dünya'da...
